Η αξιολόγηση των δημόσιων
υπηρεσιών είναι επιβεβλημένη. Δεν είναι όμως αυτοσκοπός, αλλά μέσο για τη
βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και την εξοικονόμηση πόρων.
Ο νόμος 4250/2014 (άρθρο 20), που πρώτη φορά εφαρμόζεται τώρα, προβλέπει ότι σε κάθε υπηρεσιακή μονάδα μέχρι 25% του προσωπικού μπορεί να αξιολογείται ως άριστο (βαθμολογία 9-10), μέχρι 60% ως μέσο (βαθμολογία 7-8) και το υπόλοιπο, δηλαδή 15% τουλάχιστον, ως κακό (βαθμολογία 1 ως 6). Η συγκεκριμένη διάταξη είναι σαφώς αντιεπιστημονική. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι αυτά τα ποσοστά ισχύουν για το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, δεν μπορούν να μεταφερθούν σε μικρές υποομάδες. Αυτό διδάσκει η στατιστική, και μάλιστα η στοιχειώδης. Το χειρότερο όμως είναι ότι δημιουργεί ένα πολύ άσχημο κλίμα μεταξύ των υπαλλήλων, που οδηγεί σε κακή λειτουργία και υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ήδη στις διοικητικές μονάδες του Πανεπιστημίου μας επικρατεί αναβρασμός για το θέμα αυτό.
Αντί αυτής της αντιπαραγωγικής μεθόδου αξιολόγησης είναι πολύ καλύτερο να αξιολογούνται συνολικά οι διοικητικές μονάδες από ειδικούς ελεγκτές. Κατά τη διαδικασία αξιολόγησης οι ελεγκτές υποβάλλουν τα σχόλια και τις παρατηρήσεις τους, η υπηρεσία απαντά και στη συνέχεια γίνεται η βαθμολόγηση.
Αυτή η μέθοδος, που στη βασική της μορφή δεν είναι κάτι το νέο, επιτρέπει πιο δίκαιες κρίσεις και βοηθά στη δημιουργία καλού κλίματος, άρα και στην παροχή καλύτερων υπηρεσιών. Στο πανεπιστήμιο μάλιστα θα μπορούσαν να διερευνηθούν δυνατότητες βελτίωσης της μεθόδου, π.χ. ένα ποσοστό του βαθμού να βασίζεται στη γνώμη των εξυπηρετούμενων.
Ο νόμος 4250/2014 (άρθρο 20), που πρώτη φορά εφαρμόζεται τώρα, προβλέπει ότι σε κάθε υπηρεσιακή μονάδα μέχρι 25% του προσωπικού μπορεί να αξιολογείται ως άριστο (βαθμολογία 9-10), μέχρι 60% ως μέσο (βαθμολογία 7-8) και το υπόλοιπο, δηλαδή 15% τουλάχιστον, ως κακό (βαθμολογία 1 ως 6). Η συγκεκριμένη διάταξη είναι σαφώς αντιεπιστημονική. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι αυτά τα ποσοστά ισχύουν για το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, δεν μπορούν να μεταφερθούν σε μικρές υποομάδες. Αυτό διδάσκει η στατιστική, και μάλιστα η στοιχειώδης. Το χειρότερο όμως είναι ότι δημιουργεί ένα πολύ άσχημο κλίμα μεταξύ των υπαλλήλων, που οδηγεί σε κακή λειτουργία και υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ήδη στις διοικητικές μονάδες του Πανεπιστημίου μας επικρατεί αναβρασμός για το θέμα αυτό.
Αντί αυτής της αντιπαραγωγικής μεθόδου αξιολόγησης είναι πολύ καλύτερο να αξιολογούνται συνολικά οι διοικητικές μονάδες από ειδικούς ελεγκτές. Κατά τη διαδικασία αξιολόγησης οι ελεγκτές υποβάλλουν τα σχόλια και τις παρατηρήσεις τους, η υπηρεσία απαντά και στη συνέχεια γίνεται η βαθμολόγηση.
Αυτή η μέθοδος, που στη βασική της μορφή δεν είναι κάτι το νέο, επιτρέπει πιο δίκαιες κρίσεις και βοηθά στη δημιουργία καλού κλίματος, άρα και στην παροχή καλύτερων υπηρεσιών. Στο πανεπιστήμιο μάλιστα θα μπορούσαν να διερευνηθούν δυνατότητες βελτίωσης της μεθόδου, π.χ. ένα ποσοστό του βαθμού να βασίζεται στη γνώμη των εξυπηρετούμενων.